Een paar weken geleden werd mij gevraagd wat het perspectief van de gemeente tijdens deze pandemie zou moeten zijn.

Sommigen zullen zeker zeggen dat ze vanwege de huidige situatie helemaal geen toekomstperspectief hebben. Anderen laten het er gewoon op neerkomen. Wat gebeurt, gebeurt.

Maar kunnen we het daar als gemeente bij laten? Zou dat niet betekenen dat we onze hoop en vertrouwen in God hebben verloren?

Juist de moeilijke tijden in ons leven doen ons afvragen waar onze hulp vandaan komt.

Psalmen 121:2 “Mijn hulp komt van de HEER die hemel en aarde gemaakt heeft.”

Psalmen 71:5 “U bent mijn enige hoop, HEER, mijn God, van jongs af vertrouw ik op u.”

Het perspectief van de gemeente moet er altijd een zijn van hoop en vertrouwen in God. Deze zorgen voor een stabiel geloofsleven. Hoop op de Heer geeft ons de kracht die we nodig hebben om vast te staan in het geloof.

Het geeft ons een toekomstperspectief waardoor we vooruitkijken naar wat komen gaat.

Jesaja 40:31 …maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput.

Als je niet uitgeput wilt raken, doe je er goed aan gefocust te blijven op wat God zegt, want Hij regeert over ons leven. Hij weet precies wat er aan de hand is! Hij geeft ons een perspectief van rust en vrede.

Het resultaat is een gemeente die stabiliteit uitstraalt, en niet op een zijspoor kan worden gezet.

God heeft een plan voor ons leven dat zelfs een crisis niet kan stoppen! Hij geeft ons moed in het midden van de storm! Hij haalt onze gedachten uit de negatieve omstandigheden en zet ze terug op wat ons te wachten staat, zolang we op Hem vertrouwen.